Kazimierz Józef Sołtysik (1893 - 1939)
Urodził się 2 III 1893 r. w Przemyślu, jako syn Antoniego i Anny z Dąbrowskich. W 1913 r. ukończył gimnazjum i konserwatorium muzyczne we Lwowie. Studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Jako student pracował w akademickim kole Towarzystwa Szkoły Ludowej i w Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Wybuch I wojny przerwał mu studia. Powołany do armii austriackiej, pełnił służbę pozafrontową. Po wojnie 1919 r. wrócił do Lwowa; poprzednio był internowany przez Ukraińców w Stryju. W VI 1919 r. wstąpił do wojska polskiego, gdzie służył do XII 1920 r. Po demobilizacji przez jakiś czas pracował jako dziennikarz. W 1923 r. objął posadę w Gimnazjum im. Jana Sobieskiego oraz w seminarium nauczycielskim w Złoczowie. Mimo swych obowiązków skończył przerwane studia polonistyczne. Po pięcioletniej pracy w Złoczowie z początkiem stycznia 1929 r. został powołany na stanowisko nauczyciela języka polskiego w Gimnazjum Polskim w Gdańsku. Tu otoczył opieką koło miłośników j. polskiego, a w okresie od 1930-1933 r. kierował biblioteką uczniowską. Poza tym udzielał się wydatnie w akcji szerzenia oświaty i kultury narodowej wśród polskich towarzystw w Gdańsku i okolicy. Prowadził również wykłady dla załogi polskiej na Westerplatte. W 1933 r. Macierz Szkolna, w której pracował postanowiła założyć szkołę średnią dla tej części młodzieży polskiej, która nie zamierzała kontynuować studiów na wyższym szczeblu, lecz po osiągnięciu średniego wykształcenia ogólnego pracować zawodowo. Zadanie zorganizowania a później (od 31 III 1934 r.) kierowania tą szkołą powierzono K. Sołtysikowi. Jako specjalista od zagadnień szkolnictwa polskiego w Gdańsku został powołany przez Komisariat Generalny RP w Gdańsku na rzeczoznawcę przy finalizowaniu umów polsko-gdańskich, głównie w zakresie spraw szkolnych. Po wybuchu II wojny światowej 16 IX 1939 r. został w Gdyni aresztowany przez władze niemieckie, a następnie osadzony w podziemiach Sądu Okręgowego w Gdyni. Na początku października przewieziono go do więzienia na ul. Kurkowej w Gdańsku. Zapewne w dniu 11 XI 1939 r. wraz z innymi zasłużonymi bojownikami o polskość Gdańska został rozstrzelany w lasach Piaśnicy pod Wejherowem. Pośmiertnie odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi.
20 III 1965 r. nasza szkoła przyjęła jego imię.
